In september 2004 werd ik in de nacht erg ziek. De ziekte uitte zich in hoest, koorts, ademnood en een enorm gevoel van zwakte  (ik kon niet geen trappen meer lopen).

Na een week werd een zeer grote tumor gevonden in de borst. Dit had al een aantal ribben aangetast. Een enorme uitstorting het borstvlies benam mij de adem. Na een serieuze onderzoeksmarathon besloten de artsen mij te opereren.

Na de operatie verging het mij een lange tijd slecht. Ik had zware pijn en aanhoudende koorts.

Na een week kwam de uitslag van het  histologisch onderzoek. Het was een chondrosarcoom, een kwaadaardige en vrij zeldzame tumor. Er werd mij verteld dat er geen medische behandeling voor was. Mijn tumor reageert niet op straling, en evenzo niet bij chemotherapie.

Geen chemotherapie en geen bestraling, dat was voor mij,  als verpleegkundige, zeer verontrustend. Mijn oncoloog zei: ga naar huis en leef je leven.

Na vijf weken ziekenhuisopname kreeg ik een revalidatieprogramma. Maar zelfs hier wisten ze niet echt wat ze met me moesten doen. Dus ik gebruikte de tijd om te zoeken naar alternatieve, ondersteunende therapieën.

Bij het lezen van het boek "SPONTANE GENEZING" kwam ik de werken aan herstel van Simonton tegen. Onmiddellijk kocht ik het boek "Wieder gesund werden" ("Op Weg Naar Herstel") van Carl Simonton.

Ik wilde hier beslist meer over weten en zocht dit uit op internet. Daar heb ik de seminars van Cornelia Kaspar in Ulm gevonden.

Ongeveer een half jaar na mijn ziekte heb ik met mijn man deelgenomen aan het eerste weekend seminar. Het gevoel dat we actief iets kunnen doen en de gesprekken met andere getroffenen hebben ons beide goed gedaan. We wisten toen dat we aan alle vier de weekend seminars wilden deelnemen.

De visualisatieoefeningen, meditatie, het aanleren van gezonde denkwijzen hebben ons geholpen weer in een vorm van normaal leven te komen. Het herstelwerk is ook zeer nuttig voor de familieleden van de getroffen personen. Ook hun zorgen en behoeften worden gehoord. Vaak verdringen familieleden of partners hun eigen behoeften volledig. Je leert gewoon heel veel over jezelf en over de partner en het begrip voor elkaar groeit.

Vandaag, na acht jaar, ben ik nog steeds gezond, hoewel de artsen mij na mijn operatie geen goede prognose voorspelden.

Ik denk dat de sereniteit, het gezonde denken en de vreugde van het leven me erg geholpen hebben. Het is echt zo, je hebt altijd verschillende manieren om dingen te zien.

Ondertussen kan ik zelfs positieve aspecten zien van mijn ziekte en het als zodanig accepteren. Ik doe weer aan sport en doe wat mijn dokter heeft aanbevolen, ik leef mijn leven. Mijn man en ik zijn erg blij dat we de keuze voor het werken aan herstel met Cornelia Kaspar gekozen hebben. Wij zijn ervan overtuigd dat deze bij het gezond worden en blijven een zeer belangrijke rol speelde.